DUA ÇİÇEĞİNİN KABUL OLMAYAN DUASI

Bir saksı toprağım,
bir de dua çiçeğim vardı...
Gün batımına yakın,
kaldırıp yapraklarını gök yüzüne,
şu kara zindanın içine tükürürcesine,
duaya başlardı...

Hışmına uğradı önce bulutların, delik-deşik oldu yaprakları doludan,
nedense duasını beğenmemişti ulu yaratan.

Yılmadı dua çiçeği, yeniden toparlandı.
Üstelik çatal sürgüler verdi dipten.
Oysa ki;
fermanı yazılmıştı bir kez,
ne yapsa nafileydi artık...

Tam yeniden duaya durduğu ilk gece,
bir fare ordusu bastısı avluyu sessizce.
Hiçte üzerilerine farz değilken,
koparıp çıkardılar çiçeği kökünden...

Sabah uyandığımda uzanmış avluda yatıyordu
ve dolu gözlerle bana bakıyordu...
-"neden ama beni bu hale koydular" der gibiydi,
yapraklarındaki tırnak izleri belliydi...
Onun duası da benim ki gibi kabul olmamıştı.

Yüce yaratan,
bana hemcinslerimden bir sürü cellat,
ona ise fare ordusu yollamıştı...

Hamit Necmettin Yazıcı (Neco Hoca)